Een nieuw onderzoek toont aan dat een enkele trainingssessie met hoge intensiteit de NMN-niveaus verhoogt en schade aan de hartspier door chemotherapie kan tegengaan.
Onderzoekers hebben ontdekt dat een intensieve trainingssessie vóór chemotherapie de hartfunctie behoudt en de NMN- en NAD+-spiegels verhoogt bij ratten.
Chemotherapie kan het hart beschadigen bij ongeveer 10% van de patiënten. Hartschade kan leiden tot hartfalen, wat fataal kan zijn bij ongeveer 50% van de patiënten met hartschade. Op dit moment zijn er geen effectieve methoden om hartschade door chemotherapie te voorkomen. Interessant is dat een korte fysieke trainingssessie vóór chemotherapie kan beschermen tegen hartschade, maar deze aanpak is onvoldoende onderzocht.
In een nog niet gepubliceerde publicatie laten Xing en collega's van de Qingdao Universiteit in China zien dat intensieve intervaltraining de hartfunctie in stand houdt onder behandeling met doxorubicine. De bescherming van het hart tegen doxorubicine is waarschijnlijk te danken aan een toename van de NMN- en NAD+-spiegels door intensieve training. Verdere resultaten toonden aan dat training vóór doxorubicinebehandeling de productie van cellulaire energiemoleculen (adenosinetrifosfaat [ATP]) op peil hield. Deze gegevens ondersteunen de hypothese dat een intensieve trainingssessie vóór de behandeling met doxorubicine waarschijnlijk de hartfunctie in stand houdt door het NMN- en NAD+-niveau op peil te houden, wat op zijn beurt leidt tot een verhoogde ATP-productie in de cellen.
Om te bepalen of een intensieve trainingssessie hartschade kan voorkomen, onderwierpen Xing en zijn collega's ratten 24 uur voor de doxorubicinebehandeling aan een intensieve looptraining van vier sessies van tien minuten met een snelheid van 25 meter per minuut. Vervolgens onderzochten ze hoe de training de hoeveelheid bloed beïnvloedde die bij elke hartslag werd uitgestoten, bekend als de ejectiefractie, na de behandeling met doxorubicine. De onderzoekers ontdekten dat doxorubicine het hart beschadigde, zoals blijkt uit een significant verminderde ejectiefractie, maar dat de intensieve training vóór de doxorubicinebehandeling de ejectiefractie herstelde. Deze resultaten ondersteunen de hypothese dat intensieve training vóór chemotherapie de hartfunctie in stand houdt en beschermt tegen de schadelijke effecten van chemotherapie.
Omdat eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat NMN beschermt tegen door doxorubicine veroorzaakte schade aan de hartspier, wilden Xing en collega's bepalen of NAD+ en zijn voorloper NMN een rol spelen bij de voordelen van lichaamsbeweging tegen chemotherapiebehandelingen. De onderzoekers maten NMN- en NAD+-niveaus in het hart en ontdekten dat doxorubicine de NMN- en NAD+-niveaus in het hartweefsel aanzienlijk verminderde. Intensieve training vóór de doxorubicinebehandeling leidde tot herstel van deze niveaus. Deze resultaten suggereren dat NMN- en NAD+-niveaus in het weefsel een rol kunnen spelen bij de positieve effecten van lichaamsbeweging tegen chemotherapie.
Aangezien NAD+ betrokken is bij een reeks reacties voor energieproductie in cellen en noodzakelijk is voor een adequate productie van cellulaire energie, maten de onderzoekers de productie van adenosinetrifosfaat (ATP). Ze ontdekten dat doxorubicinebehandeling de ATP-productie aanzienlijk verminderde, maar dat training vóór de doxorubicinebehandeling de ATP-productie herstelde. Deze resultaten tonen aan dat lichaamsbeweging zowel de NAD+ als NMN niveaus verhoogt om de ATP productie te verbeteren en de gezondheid van het hart te behouden.
De bevindingen van het onderzoek ondersteunen de hypothese dat lichamelijke activiteit de NMN- en NAD+-niveaus kan verhogen om de schadelijke effecten van chemotherapie tegen te gaan. Het onderzoek toont ook aan dat lichamelijke activiteit alleen de cellulaire productie van NMN, NAD+ en ATP kan verhogen. Toekomstige studies moeten onderzoeken of NMN-supplementatie in combinatie met lichaamsbeweging de productie van NAD+ en ATP verder kan verhogen en of dit de hartfunctie zou verbeteren.
