In de afgelopen jaren hebben maar weinig onderzoeksgebieden zoveel doorbraken en mijlpalen bereikt als het onderzoek naar veroudering, ook wel bekend als langlevendheidsonderzoek. Langlevendheid, wat een verlengd leven betekent, is veel meer dan alleen anti-veroudering. Terwijl anti-aging gericht is op het vertragen van het verouderingsproces, is longevity gericht op het stoppen en zelfs omkeren van veroudering. Het doel is niet alleen om de levensduur te verlengen, maar vooral om de levensduur aanzienlijk te verlengen.
Langlevendheidsonderzoek heeft aangetoond dat, vóór ziekte en de symptomen ervan, biologische leeftijd de beste voorbode is van het begin van ziekte en sterfte. Daarom richt de langlevengeneeskunde zich op het nauwkeurig meten van de biologische leeftijd, het gebruik van de nieuwste methoden en het optimaliseren van de levensstijl om de biologische leeftijd te verlagen en de progressie van de biologische veroudering zoveel mogelijk te vertragen. Volgens David Sinclair, een grootheid op het gebied van langlevendheidsonderzoek, is de eerste persoon die 150 jaar wordt al geboren.
Mijlpalen in levensduuronderzoek
Waarom is het langlevenonderzoek op dit moment zo populair? De populariteit van langlevenonderzoek wordt toegeschreven aan het groeiende bewustzijn en de groeiende interesse van mensen in hun gezondheid en welzijn, en aan de vooruitgang in wetenschap en technologie in de afgelopen 15 jaar. Daarnaast is er een toename in kennis en technologie op gebieden zoals genetica, epigenetica, stamcelonderzoek en kunstmatige intelligentie. Hierdoor kunnen wetenschappers de mechanismen van het verouderingsproces beter begrijpen en nieuwe benaderingen ontwikkelen om het proces te vertragen of om te keren.
Verouderingsonderzoek ontvangt talloze Nobelprijzen in het afgelopen decennium
In de afgelopen decennia heeft het verouderingsonderzoek aanzienlijke vooruitgang geboekt en is het een belangrijk onderzoeksgebied geworden, omdat de bevolking in veel landen, vooral in Duitsland, de VS en Japan, steeds ouder wordt.
2009
De Nobelprijs voor de Geneeskunde werd toegekend aan Elizabeth Blackburn, Carol Greider en Jack Szostak voor hun ontdekking van het enzym telomerase en zijn rol in het beschermen van telomeren, die de uiteinden van chromosomen vormen. De ontdekking van telomerase is van bijzonder belang voor de studie van veroudering, omdat het verkorten van telomeren een cruciale rol speelt bij celveroudering.
2012
Het vermogen van metformine om de levensduur van muizen te verlengen werd voor het eerst aangetoond door onderzoekers Rafael de Cabo en David Sinclair.
2012
De Japanse wetenschapper Shinya Yamanaka heeft de Nobelprijs gekregen voor het herprogrammeren van cellen met behulp van vier endogene eiwitten. De zogenaamde Yamanaka-factoren kunnen de ontwikkelingsklok van de cel op nul zetten.
2013
De Nobelprijs voor Geneeskunde werd toegekend aan James Rothman, Randy Schekman en Thomas Südhof voor hun ontdekkingen op het gebied van intracellulaire transportsystemen die het vrijkomen van moleculen binnen cellen regelen. Deze ontdekking heeft belangrijke gevolgen voor de ontwikkeling van ouderdomsziekten.
2013
Identificatie van senescentie als sleutelfactor in het verouderingsproces door onderzoekers Judith Campisi en Francis Rodier.
2013
Een team onderzoekers onder leiding van Steve Horvath ontwikkelde een epigenetische klok die de biologische leeftijd van het lichaam nauwkeuriger kan meten dan de chronologische leeftijd.
2015
De Nobelprijs voor Scheikunde werd toegekend aan Tomas Lindahl, Paul Modrich en Aziz Sancar voor hun ontdekkingen op het gebied van DNA-herstelmechanismen. De ontdekking van deze mechanismen is van bijzonder belang voor het onderzoek naar veroudering, aangezien DNA-schade een belangrijke rol speelt bij veroudering en de ontwikkeling van leeftijdsgerelateerde ziekten.
2016
De Nobelprijs voor Geneeskunde werd toegekend aan Yoshinori Ohsumi voor zijn ontdekkingen op het gebied van autofagie, een proces waarbij cellen beschadigde of onnodige onderdelen afbreken om energie en voedingsstoffen te winnen. Autofagie wordt ook geïnduceerd door vasten en speelt een cruciale rol bij het verbeteren van de gezondheid en het herstel van cellen.
2016
Dasatinib en quercetine verlengen de levensduur van muizen, zoals ontdekt door wetenschappers James Kirkland en Tamara Tchkonia.
2017
NMN verlengt de levensduur van muizen en keert het verouderingsproces om. David Sinclair en Shin-ichiro Imai toonden voor het eerst aan dat veroudering kan worden teruggedraaid.
2018
Wetenschappers Manuel Serrano en Maria Abad ontwikkelden een nieuwe methode om cellen te verjongen op basis van "gedeeltelijke cellulaire herprogrammering", waarbij cellen worden gereset naar een toestand die lijkt op die van stamcellen.
2019
De Nobelprijs voor de Geneeskunde werd toegekend aan William Kaelin Jr., Peter Ratcliffe en Gregg Semenza voor hun ontdekkingen op het gebied van zuurstofmeting en -adaptatie. Hun ontdekkingen laten zien hoe cellen reageren op zuurstoftekort en hoe deze reactie kan worden geactiveerd door te vasten.
2019
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft een nieuwe versie van de International Classification of Diseases (ICD-11) uitgebracht, waarin "Leeftijdsgerelateerde of leeftijdsgerelateerde functionele beperkingen" als een aparte diagnostische categorie zijn opgenomen. Dit zet officieel de deur open om veroudering als een ziekte te beschouwen.
2020
Alpha-Ketoglutaraat verlengt de levensduur van C. elegans, zoals ontdekt door onderzoekers Ivana Bjedov en Linda Partridge.
2022
Wetenschapper Hao Huang toonde in een onderzoek bij mensen aan dat NMN de NAD+-niveaus binnen 60 dagen met 30% verhoogde.
2022
Yi et al. toonden in een onderzoek bij mensen aan dat NMN de NAD+ niveaus aanzienlijk verhoogt, het uithoudingsvermogen tijdens het hardlopen verbetert en de cardiovasculaire gezondheid verbetert.
Vooral het onderzoek naar de invloed van een hoog NAD+ niveau op het stoppen en omkeren van verouderingsprocessen wordt als veelbelovend beschouwd. Toonaangevende onderzoekers van Harvard University zien NMN als een cruciaal onderdeel, omdat het lichaam hieruit NAD+ produceert. Meer informatie over NMN vind je hier.
